Jeetje wat heb jij ongelofelijk geploeterd in je leven. Geboren als vlindertje die overal lichtvoetig heen bewoog maar al gauw als te vrij betiteld werd en de tranen van anderen ging dragen. Je vleugeltjes werden daardoor te zwaar om nog vrij rond te fladderen.
Herkomst
De familie waarin je opgroeide was niet gewend aan vlinder maar meer een familie van steenbokken. Ook al maakten die soms ook gekke capriolen, zij maakten ze als reactie op de ander. Nooit vanuit hun eigen vrije beweging dat was veel te gevaarlijk. Je moest opletten en snel kunnen wegdraaien als het moeilijk werd. Cynische humor en misplaatste grapjes werden gebruikt om de sputterende vlinder elke keer dat hij iets opgedroogd was en weer wilde gaan vliegen te beletten om uit te vliegen.
Schuld en schaamte
Schuld en schaamte over hoe hij de wereld zag ; hoe kun je nou alles zo licht zien !
Ze vonden dat de vlinder gewaarschuwd moest worden voor de wereld die hard was en een dromer niet zouden toelaten. Dromen waren bedrog. De vlinder dacht er anders over. Zij vond dat de wereld om haar heen bestond uit bedrog en zelfverloochening. Ze zeiden het één maar bedoelden het andere. Ze waren hard van buiten en zacht van binnen. Zij leek heel kwetsbaar van buiten gezien maar haar kracht zat van binnen. Dat was anders . Ze voelden het maar waren bang voor haar kracht want ze wisten dat als ze dit echt liet zien ze niet anders konden dan haar haar eigen weg te laten gaan. Dan zou ze wegvliegen van de familie en zagen ze haar wellicht nooit meer terug.
Onzichtbaarheid
De vlinder werd steeds treuriger en maakte zich bijna onzichtbaar. Zo hoopte ze dat ze niet op haar letten zodat ze het beetje ruimte kon creëren die haar nog wat bewegingsvrijheid kon geven. Ze leerde te zeggen dat ze klaar stond en begreep wat er van haar werd verwacht maar diep van binnen was ze boos en zeer verdrietig dat mensen zoiets konden doen. De vrijheid was voor haar haar leven. Ze leefde bij de dag en wist dat het leven zo kon ophouden en niet te reguleren was. Elke keer dat ze weer opstond om te proberen weer meer ruimte te krijgen sabelde ze haar neer en verwondden haar hart. Haar hartje werd steeds minder sterk en ze kreeg steeds minder lust zich te verzetten en het licht op te zoeken.
Zoektocht naar het licht
Zo ontstond de zoektocht naar het licht van binnen. Ze toonde zich aan de buiten wereld als onzichtbaar maar innerlijk was ze hard aan het werk om het licht in haar zelf weer te versterken en terug te vinden. Jaren zagen de mensen haar niet. Ze namen haar voor lief en waren blij dat ze geen aandacht meer vroeg. Want elke keer dat het vlindertje een poging had gedaan uit te vliegen was er steeds in hen ook iets geraakt. Dus duwden ze haar weg als spiegel van hun eigen ongemakken en onrust en angst. Nu hadden zij er geen last meer van.
Af en toe vroegen ze haar hoe het ermee ging. Het vlindertje werd steeds minder mededeelzaam en zei bijna niets meer. In haar ogen deed zo’n gesprek er niet toe. Waar ging het eigenlijk over ? Wilden ze weer iets van haar soms ?
De terugkeer
De vlinder had erge moeite want alles had haar echt tot in haar diepste cellen geraakt. Soms wist ze zelf niet meer wie ze was en wat ze hier nu eigenlijk op aarde deed. Was ze echt alleen maar een speelbal ? Ze vroeg het zich jarenlang af. Ze ging naar binnen en ontdekte het licht en onzichtbare vriendjes en de natuur die er altijd onvoorwaardelijk voor haar was. Maar hoe bracht ze het licht weer naar buiten zonder dat ze weer teneergeslagen zou worden . Ze hield zich nog steeds onzichtbaar maar was jaloers op andere vlinders die wel gewoon rond vlogen.
Nu was het misschien toch de tijd om naar buiten te komen weer en te fladderen. Maar was ze wel sterk genoeg. Ze had ervaren hoe sterk en krachtig de tegenbewegingen waren. Ergens school in haar nog steeds het sprankeltje energie van rebellie. Maar ze wist dat dit niet ging werken. De rebellie was van korte duur.
Hoe kon ze haar licht voor langere tijd laten schijnen door het donker heen ? Hoe deden die andere vlinders dat dan?
Ze merkte dat ook in haar vlinder bestaan zij een andere weg had bevlogen. De andere vlinders vlogen gewoon zonder erover na te denken, dwarrelden en gingen dan dood. Zij was een vlinder die gedachtes had en dingen had meegemaakt die andere vlindertjes niet hadden meegemaakt. Waarom zou dit zo zijn en waarom was ze er nog steeds ? Wat had dit voor doel en nut ? Wat had ze te brengen aan de wereld. Ze had donker en licht gezien en wist dat uiteindelijk er altijd licht is ook al ben je stil en onzichtbaar. Je had eigenlijk maar weinig nodig. Toch voelde ze dat ze een taak had. Welke zou dat zijn ?
Missie
Het verkondigen van de weg van donker naar licht en licht naar donker. Het is hetzelfde, slechts energie Ze komt tot de conclusie dat iedereen waar ze zo jaloers op was iets wilde neerzetten om aanwezig te zijn en zichzelf te bewijzen om een plek in de wereld in te nemen. Maar als je onzichtbaar bent neem je dan geen plek in of lijkt het maar zo ?
Is het geen farce om je groot en sterk te maken wat had het voor zin ? De tijd is maar kort of heel lang .
Wat dachten ze allemaal zo te doen. Wat had het vlindertje nog te doen ?
Ze dacht weer na en meende dat de wereld gemaakt was in dualiteit. Zij had beide kanten van dezelfde medaille leren kennen.
Dit was een meerwaarde daar velen in de wereld van de mensen en de vlinders slechts een kant leren kennen en en daar proberen te blijven.
Zij had de moed gehad naar buiten te gaan en naar binnen. Haar taak was dan ook om te laten zien dat het noodzakelijk is om beide zijden te verkennen om te weten dat dualiteit niet echt bestaat en er altijd licht is.
Dat we dromerig mogen zijn, mogen vliegen dat we tegenslagen tegenkomen maar dat je altijd weer opkrabbelt en je licht diep van binnen altijd schijnt. Zij zou andere vlinders steunen als ze ook gevangen waren in het donkeren hen laten ervaren dat er altijd licht is. Dat ze er net zolang over mochten doen als nodig was om dat te ontdekken. Want dat was waar de vlinder bij zichzelf erg veel moeite mee had gehad. Ze had het idee dat de tijd voorbij was gevlogen zonder haar licht maar ze wist nu opeens dat dat een vergissing was. Want iedereen in haar buurt had ze lichtjes aangeraakt met haar vederlichte vleugels.
Reactie plaatsen
Reacties